دل بی تو تمنا نکند کوی منا را

زیرا که صفايي نبود بی تو صفارا

ای دوست مرانم زدر خویش

کز پیش مرانند شهان خیل گدارا

باز آی که تا فرش کنم دیده به راهت

حیف است که بر خاک نهی آن کف پارا